Beste supporters,

Ik zal volgend seizoen geen speler meer zijn. Het besluit had ik eigenlijk al een tijdje geleden genomen. Maar ik wou geen overhaaste beslissing nemen.

Van de laatste match heb ik nog enorm genoten. Nog eens tegen een profploeg spelen. Nog eens genieten van alles eromheen. Nog eens tonen, dat ik het nog kon.

Wat eraan voorafging, deed me twijfelen. Ik heb me altijd gesmeten. Op training en in de wedstrijden. Ik merkte nu dat trainen een last werd. Op de training zelf ging ik er nog wel voor, maar ik zag er steeds meer tegenop om te gaan trainen. Ik was 18 jaar trainen en wedstrijden op profniveau gewoon. Dan moet je een knop omdraaien op het nieuwe niveau en dat kon ik niet echt, merkte ik.

En na die wedstrijd was er weer de grote leegte. Door corona geen trainingen of wedstrijden. Weer een periode overbruggen dus tot de start van de volgende competitie. En dan nog : als het virus dan nog niet verslagen is, dan volgt er misschien weer uitstel. Weer maanden op je eentje trainen dus . Het kostte me vorige keer al bloed, zweet en tranen. Hoe ik het toen nog heb kunnen opbrengen, na alles wat vooraf ging en nadat ik mentaal zo diep had gezeten… De drive, dat het zo niet mocht eindigen, zeker? …
Maar deze keer kon ik het niet meer opbrengen. Ik heb na de wedstrijd tegen Sint-Truiden och arme met moeite een paar keer gelopen. Ik ben 35, het voetbal heeft veel gevraagd van mijn lichaam. De laatste jaren waren er veel extra bezoekjes aan de kine en uren extra oefeningen om wedstrijdfit te blijven. Nu kan ik mezelf niet meer zover krijgen om mij nog eens tot het uiterste te pushen. Mag het dan vanaf nu wat rustiger? Het is op.

Mijn gezin heeft ook recht op meer. Mijn vrouw heeft een fulltime job in het onderwijs en zelf steek ik enorm veel tijd in mijn nieuw beroepsleven. We hebben drie zonen en die vragen veel aandacht. Wie zelf kinderen heeft, weet het wel, hoe hectisch het soms kan zijn.

Mijn loopbaan eindigen met een laatste competitiewedstrijd met supporters, was voor mij een droom. Corona heeft ons uit die droom gehaald.

Ik heb de one-more-year# gezien. Ik ben er zeer dankbaar en zeer erkentelijk voor.
Ik besef dat ik veel mensen ga ontgoochelen, maar ik wil eerlijk zijn tegenover mezelf, mijn gezin, de club en de supporters. Bij mij is voetballen alles geven of niets. Alles geven zit er niet meer in. Dit (non-)seizoen was dus mijn laatste. Ik stop …

Ik wil jullie graag nog bedanken voor de steun in moeilijke tijden. En om alle mooie momenten nog mooier te maken. De topseizoenen, de bekers, de Europese wedstrijden…Ze waren zonder jullie niet half zo mooi geweest. Dikke merci !

Jullie en Lokeren zitten voor altijd in mijn hart.

Tot ziens…

Killian