Bedankt, Killian!

Vandaag is het zonder meer een droevige dag voor onze club. Het afscheid van Killian mag dan niet als een totale verrassing komen, toch kunnen we als club niet anders dan dit nieuws als ontzettend jammer blijven beschouwen. Met Killian verdwijnt een icoon, met Killian sterft een stukje van de ziel van onze club.

Killian Overmeire is sinds jaar en dag het uithangbord van onze club. Weinig (geen?) spelers uit de Belgische competitie hebben zo een staat van verdienste voor hun club als Killian. Hij speelde zijn hele professionele carrière voor een en dezelfde club, onze club, een grote uitzondering in het hedendaagse voetballandschap. Hij heeft enorme successen gekend, maar ook ontzettend grote ontgoochelingen moeten accepteren. Maar altijd bleef Killian zijn grote clubhart trouw en bleef hij een aanspreekpunt voor elke supporter. Elke fan van Sporting Lokeren betreurt met het clubbestuur dat hij niet het grote afscheid kreeg dat hij zonder enige twijfel verdiende.

Uiteraard brengen we begrip op voor de beslissing die hij nu heeft genomen. We wisten dat Killian het moeilijk had, dat het lichaam het steeds moeilijker kreeg met de jaren. Hoe kan het ook anders bij een strijder die elke match weer opnieuw tot het gaatje ging, of zelfs nog net iets verder. Dat hij toch nog een paar wedstrijden heeft kunnen spelen met KSC Lokeren-Temse doet ons deugd, zo kan hij in de annalen geboekstaafd blijven als het verbindingsteken tussen verleden en heden. We hebben het er binnen de bestuurskamer al over gehad: dit mag geen definitief afscheid betekenen. Ooit komt Killian terug, weliswaar in een andere hoedanigheid, maar toch. Zijn clubliefde en zijn inzet moeten ten dienste blijven van de club die hij belichaamde/belichaamt. Wij weten het nu al: liever vroeg dan laat willen we van zijn expertise gebruik maken. Daar gaan we nu al van uit.

Killian, woorden schieten hier tekort. Laten we het hierop houden: wij danken je uit de grond van ons hart voor jouw immense inzet, voor je vechtersmentaliteit, voor je strijd om elke morzel grond. Dat je ook naast het veld een toonbeeld was van klasse, nemen we er graag bij. Je beeltenis op de zijkant van tribune vier zal verhinderen dat we je ooit vergeten. Bedankt! Voor altijd welkom op Daknam!

P