Zondag 8 januari om 15 uur gaat Sporting Lokeren – Temse op bezoek bij Eendracht Aalst voor een kraker van formaat. Tijdens het duel tussen de nummer één en twee in het klassement zullen onze Tricolores gesteund worden door een uitverkochte bezoekerstribune, goed voor 500 supporters. We blikken hier alvast even vooruit naar de topper van komend weekend.
Geschiedenis
Eendracht Aalst mag gerust een grote naam genoemd worden in het Belgische voetbal. Tussen 1994 en 2002 voetbalden de Ajuinen acht seizoenen onafgebroken in de hoogste klasse. Dé uitschieter voor wit-zwart was zonder twijfel het seizoen 1994-1995, waar het als promovendus meteen vierde eindigde met bekende namen als Gilles De Bilde, Yves Vanderhaeghe en Edwin Van Ankeren. Het daaropvolgende seizoen mocht ‘Den Iendracht’ Europa in. Het schakelde in de eerste ronde van de toenmalige UEFA Cup Levski Sofia uit. In de tweede ronde ging het team van Jan Ceulemans eervol onderuit tegen AS Roma.
Sinds de eeuwwisseling kampte Aalst steeds meer met financiële problemen. Fusieplannen met Sporting Lokeren werden door massaal protest opgeborgen, maar ondanks andere inspanningen werd in 2002 het faillissement uitgesproken. De Ajuinen kregen echter de kans om in Derde Klasse opnieuw te beginnen onder de naam VC Eendracht Aalst 2002. De jaren daarop schipperde Aalst vaak tussen Tweede en Derde Klasse, echter staken in 2015 licentieproblemen de kop op. De staantribune Vak K bleek niet meer veilig en werd gesloopt. De noodtribune die in de plaats kwam bleek echter onvoldoende om aan de hoogste Belgische reeksen te voldoen.
In 2015 zette voorzitter Frank De Roose een stap opzij en kwam Patrick Le Juste in de plaats. De flamboyante zakenman leek aanvankelijk voor een nieuwe wind te zorgen, want in zijn tweede seizoen promoveerde Aalst via de eindronde naar Eerste Amateur. Het eerste jaar in deze reeks vertoefde Eendracht in de middenmoot, maar in 2018-2019 degradeerde het alweer naar Tweede Amateur. Na twee verloren coronaseizoenen misliep wit-zwart het afgelopen seizoen op een haar na promotie. In de reguliere competitie eindigde het in Tweede Nationale B op een tweede plaats na kampioen Hoogstraten VV. Nadat de Ajuinen in de eindronde Royal Cappellen en Belisia SV uitschakelden ging het in de halve finale onderuit na een dubbele confrontatie tegen Mandel United.
Dit seizoen
In tegenstelling tot de voorbije jaren werd Aalst dit seizoen in de A-reeks ingedeeld. Net als Lokeren – Temse steekt ook wit-zwart de titelambities niet onder stoelen of banken. Net als Sporting beschikt Eendracht over een trouwe supportersschare. Zo speelde het vorig seizoen in de halve finale van de eindronde voor een zo goed als uitverkocht stadion, goed voor 4.000 supporters. In de competitie lag het gemiddelde vorig seizoen rond de 1.000, dit jaar werd dat aantal op de bekerwedstrijd tegen Westerlo na nog niet gehaald. De goede resultaten ten spijt besliste een grote groep supporters om de thuiswedstrijden te boycotten uit protest tegen het beleid van voorzitter Patrick Le Juste. De vraag is of de fans aan hun principe vasthouden voor de topper tegen Sporting, al worden er sowieso wel een mooie opkomst verwacht die voor deze reeks uitzonderlijk is.
Aalst begon het seizoen met een valse noot door met 2-1 te verliezen bij Olsa Brakel, maar al snel kon het de rug rechten. De daaropvolgende twaalf wedstrijden verloor het slechts eenmaal, op het veld van Jong Cercle Brugge (1-0). Goed voor een reeks van 31 op 36 en een daarbij horende periodetitel na speeldag tien. Net voor de winterstop ging de wit-zwarte trein echter aan het sputteren met drie nederlagen op een rij. Zo ging Aalst onderuit tegen Jong Essevee (1-0), KSV Oostkamp (0-4) en RFC Wetteren (3-1). Gedurende die weken werden de Ajuinen voor het eerst geteisterd door blessureleed en schorsingen, waaruit bleek dat de spoeling op sommige posities toch wat dun is. Trainer Carl De Geyseleer verklaarde aan EA-TV dat hij graag op het middenveld en vooraan versterking zou zien, maar tot dusver hield Eendracht zich gedeisd tijdens de wintermercato. Bovendien is Chris Espeso Nunez, voor de winterstop nog bij Sporting, op weg naar het Pierre Cornelisstadion.
Voor de komst van Lokeren – Temse lijkt Aalst echter stilaan weer op een voltallige spelersgroep te kunnen rekenen. Defensieve middenvelder Samuel Fabris was enkele weken buiten strijd met een spierblessure, maar hij lijkt net op tijd fit voor de topper van zondag. Hij bleek gedurende het seizoen al een zeer belangrijke schakel in het Aalsterse geheel. Zomeraankoop en spelmaker Ben Yagan kampt al maandenlang met een vervelende kuitbeenblessure die hij opliep in de voorbereiding. Mogelijk is hij inzetbaar tegen Sporting, al ontbreekt het hem al ruim een jaar aan wedstrijdritme, waardoor een plaatsje op de bank het hoogst haalbare lijkt. Ook de sterke en onvoorspelbare targetspits Ibrahima Mbaye sukkelde enkele weken met zijn chronische achillespeesblessure, maar de Senegalees wordt eveneens op het wedstrijdblad verwacht.
Spelerskern
Deze zomer haalde Aalst met Victor Swinnen (U23 Union SG) een nieuwe doelman in huis, terwijl Luikenaar en eerste doelman Gilles Lentz dichter bij huis aan de slag ging bij Union Rochefortoise. Zeb Van Gerven en Robbe Beerens bleven op post als doublures.
In de defensie bleef het geraamte overeind met trouwe gedienden Falko Geenens (rechtsachter) en Lars Wantens (linksachter) op de backposities. Centraal in de defensie zocht en vond Eendracht een vervanger voor sterkhouder Brice Verkerken (Rupel Boom) in de persoon van Gaël Kakudji (U23 RFC Seraing). De kopbalsterke verdediger ontpopte zich meteen tot een revelatie, met twee doelpunten op Harelbeke als exponent zorgde hij mee voor de eerste periodetitel.
Op het middenveld zet Samuel Fabris de lijnen uit, al zag hij naast zich Miguel Cobos Copado (Berchem Sport) vertrekken. De jonge Maarten Tresignie koos met het oog op meer speelminuten voor Voorde-Appelterre. Dé versterking op het middenveld moest Ben Yagan (KVK Tienen) worden, al bleek zijn blessuregevoeligheid al snel, want verder dan enkele voorbereidingswedstrijden kwam de spelmaker nog niet. Aalst hoopt in de terugronde echter om toch nog van zijn creatieve impulsen te kunnen profiteren. Naast Fabris zien we de laatste weken vooral Arne Van Den Eynde en Jilke De Coninck, twee lichtvoetige spelers met veel loopvermogen.
De aanvalslinie van Aalst wordt getypeerd door enorm veel power, gestalte en fysieke kwaliteiten. Met Mitch Dekuyper loopt er een spits rond die geen meter schuwt, bovendien is de West-Vlaming momenteel de topschutter bij de competitieleider met acht doelpunten. Verder kiest trainer Carl De Geyseleer vaak tussen de snelheid van Quentin Panneel (ex-Dikkelvenne) en de balvastheid en onvoorspelbaarheid van Ibrahima Mbaye. Met Dylan George (vrije speler) werd voorin één nieuwkomer in huis gehaald. De Nederlandse flankspeler speelde in een niet zo ver verleden nog enkele wedstrijden in de Eredivisie.
Aftrap zondag in het Pierre Cornelisstadion: 15 uur. De thuisblijvers kunnen ons liveverslag op de website volgen, alsook onze sociale media-kanalen.
