Nog drie wedstrijden, waarvan twee thuiswedstrijden (Wetteren en Zwevezele) en op de slotdag de misschien wel beslissende uitwedstrijd op Ninove. Zo ziet het einde van de reguliere competitie er uit voor Lokeren-Temse. Drie keer winnen zou promotie betekenen, al is dat natuurlijk eenvoudiger gezegd dan gedaan. Laten we het maar wedstrijd per wedstrijd aanpakken. Dus beginnen we bij de eerste opdracht: vrijdagavond op Daknam winnen van RFC Wetteren dat in puntennood verkeert.

RFC Wetteren dit seizoen

RFC Wetteren is nog maar het tweede seizoen actief in tweede nationale, waarvan dan nog één seizoen zo goed als verloren ging door de corona pandemie. Of er ook nog een derde jaar op niveau vierde klasse bijkomt, is verre van zeker. Wetteren weet nu al dat het zich hoogstwaarschijnlijk via de barrage zal moeten proberen handhaven op dit niveau. Dat is het gevolg van de tegenvallende prestaties van dit seizoen. Daardoor staat het momenteel op de 14de plaats met 19 punten uit 27 wedstrijden. Rechtstreeks degraderen kan ook nog, als Menen vier punten goedmaakt in de overblijvende drie wedstrijden. Moeilijk voor de West-Vlamingen. Wetteren kan zich ook nog rechtstreeks redden, maar dat is vooral enkel een theoretische mogelijkheid: het moet dan alle drie overblijvende wedstrijden winnen én Westhoek, nu op plaats 13, mag dan hooguit één enkel punt binnenhalen.

Het begon dit seizoen allemaal al niet zo best voor Wetteren, dat moest wachten tot speeldag vijf voor het eerste puntengewin. Toen werd het thuis 1-0 tegen FC Gullegem. Lokeren-Temse was ondertussen al op bezoek geweest medio september, op speeldag drie. We wonnen toen met 0-1 op een zomerse avond, na een prachtig doelpunt van Sami Djadi in minuut 30. Nadien moesten we harken om die overwinning vast te houden. Het was de eerste wedstrijd ook van de toen nieuwe Wetterse coach Francky Cieters, ex-Dender en ex-Hamme, want zijn voorganger Steven Blomme had er al na twee speeldagen de brui aan gegeven, hij verkoos bij Wetteren in de schaduw te blijven als T2.

Ook de laatste paar weken vergaat het de fusieclub niet zo goed. In de laatste vijf wedstrijden haalde men 4 op 15: men won wel thuis van Oudenaarde met 2-0, maar Wetteren kwam niet verder dan 0-0 op het veld van hekkensluiter Ronse en verloor de erg belangrijke uitwedstrijd met 3-0 van het één plaats hoger geklasseerde Westhoek. Verder verloor men thuis ook nog van Zelzate met 0-3. Vorig weekend beperkte het wel de schade op Zwevezele (1-0 verlies), maar daar koopt het natuurlijk niks voor.

De statistieken ogen vanzelfsprekend niet fraai. Na Ronse (19 doelpunten) scoort Wetteren samen met Menen het minst (27 keer). Het stond al 56 tegendoelpunten toe, enkel Menen (71), en Ronse (65) doen het minder goed. Er zijn vier spelers die drie keer scoorden, maar dat is het dan ook. Hervé Telen en Cedric Mitu, twee jongens met een verleden op Daknam, kwamen de ploeg versterken in januari. Het zijn twee belangrijke pionnen in de strijd om het behoud in tweede nationale. Beiden scoorden inmiddels twee keer.

Wij spraken met Hervé Telen, een betere gesprekspartner is in deze niet denkbaar. Hervé zit in de wagen op weg naar de training als we hem bellen. Hij is onderweg van Mechelen naar Wetteren, een autorit van algauw 50 minuten. Hervé neemt voor ons zijn tijd, zoals het een aimabele kerel past.

Interview Hervé Telen

Je voelt je goed op je nieuwe stek?

Eigenlijk wel, ja. Ik voel me voor het eerst sinds lang fysiek klaar om de volle 90 minuten te spelen. De revalidatie verliep wel heel voorspoedig, maar conditioneel hinkte ik toch wat achterop. Ik vermoed ook dat ik in duels onbewust wat inhield, bang als ik was om weer die knie te blesseren. Maar ik heb zelf de indruk dat dit nu steeds minder het geval is.

Met jou gaat het dan wel goed, met je club minder…

Hoe gaat dat? Eens je onderin staat, lijk je in de hoek te zitten waar de klappen vallen. Of is dit een schoolvoorbeeld van “geluk moet je afdwingen”? Neem nu zondag. We waren zeker de evenknie van Zwevezele, hadden twee enorme open kansen, maar als je die niet afmaakt, krijg je het spreekwoordelijke deksel op de neus. Ik vind niet dat we staan waar we verdienen te staan. Neen, we hebben geen ploeg voor de top vijf, maar ik vind ons een goede middenmoter. Alleen: we staan nu op een barrageplaats.

Dat betekent?

Als ik heel eerlijk ben, moet ik bekennen dat het me niet volledig duidelijk is. Als ik het goed heb, moeten we tegen de op twee na laatste van de B-reeks spelen om in tweede nationale te kunnen blijven, maar heel zeker ben ik niet. Zowel promotie als degradatie: je moet er voor gestudeerd hebben om er wijs uit te kunnen. Hoe dan ook, zover zijn we nog niet. We kunnen ons nog altijd redden, al moet ik toegeven dat dit heel moeilijk is. We wonnen dit jaar nog maar vijf keer, nu zouden we drie wedstrijden op rij moeten winnen, dan nog niet eens van meelopers. Vrijdag tegen Lokeren-Temse, het weekend erna thuis tegen Ninove, tenslotte uit op Dikkelvenne. En dan mag Westhoek nog niets rapen…

Je vindt Wetteren geen slechte ploeg, wat pleit voor hen?

De altijd aanwezige vechtlust, het voor elkaar door het vuur gaan, het rechtveren na tegenslagen. Eigenlijk spelen we niet onaardig voetbal. Dat blijkt vooral als we tegen ook voetballende ploegen uitkomen. Ik deed nog mee met Lokeren-Temse op Wetteren en herinner me dat Wetteren vooral in de tweede helft ons naar achter drukte. Dat gebeurt nu nog tegen meevoetballende ploegen.

Kijk je uit naar vrijdag?

Dat sowieso. Het wordt een leuke wedstrijd, denk ik. Lokeren-Temse moet winnen om te kunnen promoveren, wij moeten winnen om nog een waterkans op rechtstreeks behoud te behouden. Het spijtige is dat ik wellicht niet zal kunnen of mogen meedoen. Blijkbaar is dat zo afgesproken bij mijn overgang naar Wetteren. Terwijl ik natuurlijk wel erg graag op het veld zou staan. Ik ga toch nog eens goed navragen of daar echt geen mouw aan te passen valt. Het wordt een emotioneel weerzien met spelers als Yassin, Sami, Leo, Dennis en noem maar op. Ik heb met heel veel spelers nog sporadisch contact, met hen iets meer. Maar ik wil de hele entourage kunnen begroeten, de medische staf die me uitstekend hielp bij de revalidatie, de materiaalmensen, iedereen eigenlijk. En niet te vergeten: de fans. Lokeren-Temse heeft niet alleen veel fans, maar ook warme supporters. Ik voelde me altijd heel erg door hen aanvaard. Of ik nu speel of niet, ik zal er zeker zijn. Het zal me raken daar weer terug te keren, want ik draag de club in mijn hart.

P