Met ontzetting en verdriet vernemen wij het heengaan van Willy Peeters, zonder twijfel de meest memorabele “délégué” uit onze clubgeschiedenis. Willy was niet alleen een fenomeen en een monument binnen onze club, maar ook daarbuiten. Zijn optredens als “dancing Willy” gingen viraal binnen de Belgische voetbalwereld en bezorgden hem al bij leven een cultstatus. Helaas, Willy danst niet meer, hij overleed op 93-jarige leeftijd.

Willy Peeters begon in 1945 als jeugdspeler bij Racing Lokeren en doorliep alle jeugdreeksen, maar zijn voetbalcarrière eindigde in mineur toen hij tijdens een wedstrijd in militaire dienst zijn knieschijf brak. In 1957 werd hij délégué –afgevaardigde- van de provinciale juniores. Dat beviel hem onmiddellijk en hij nam er meteen nog de miniemen bij. Door omstandigheden zal hij de functie van afgevaardigde heel snel ook gaan vervullen bij de eerste ploeg. Hij zal die taak ruim 40 jaar met verve vervullen. Tot 2019, hij is dan 88.

Willy Peeters is eigenlijk de belichaming van de hele geschiedenis van Sporting Lokeren. Hij was nauw betrokken bij de fusie tussen Racing en Standaard Lokeren, hij maakte de eerste Europese verplaatsing van Sporting mee naar het Luxemburgse Differdange, genoot vanop de eerste rij van het –bijna- mirakel tegen Barcelona. Hij vertelde met vuur in de ogen en passie in de stem over hoe Sporting in 2012 en 2014 tot tweemaal toe de Beker van België won, met een succesrijke Europese campagne er bovenop. Helaas moest hij ook de degradatie en het failliet van de club meemaken, twee gebeurtenissen die hem persoonlijk heel sterk raakten en hem emotionele ontboezemingen ontlokten.

Maar bij de doorstart van Sporting als Lokeren-Temse was hij weer paraat. Ook al ging zijn gezondheid langzaam maar zeker achteruit, toch woonde hij nog zo goed als alle thuiswedstrijden bij en bleef hij enorm meeleven met het wel en wee van de club.

Willy was een clubman in hart en nieren, maar hij was meer dan dat. Zo zullen we ons Willy toch vooral ook blijven herinneren als een minzaam man. Hij werd op handen gedragen door alle spelers en leden van de sportieve staf en stond ondertussen heel dicht bij de supporters. Bij onze sportieve tegenstanders werd hij altijd met respect en met oprechte warmte ontvangen. Vandaag verliezen we dus echt wel een clubmonument. Volgens zijn eigen wilsbeschikking zal een deeltje van zijn as worden uitgestrooid op de middenstip van wat hij zelf altijd noemde “het heilige gras van Daknam”. Zo zal hij er altijd bij zijn als Sporting vecht voor alweer een nieuwe overwinning…

De club biedt de hele familie, maar vooral zijn trouwe partner Maria, haar oprechte deelneming aan. Willy, bedankt voor alles, we zullen je niet vergeten…